ÖYLE BÖYLE ŞEYLER İŞTE

Seni görmekler konar zihnimin pencerelerine.

Sana yağmaklar düşer payına gözyaşlarımın.

Maniler dizdim mazinin telgraflarına senden habersiz.

Yerden yüksek, körebe, saklambaç oynayan çocuklar arasında

Ve ıraklarda aradım ıtırından yontulmuş oyuncakları.

Elimde bir fincan kocakarı çayı, şifaymış, belli…

Tenimin boşluklarını dolduruyor gibi bir şeyler

Ahlar, vahlar; çekip gitme istekleri ve daha nicesi…

Baktım olmuyor, aldım elime kalemi, yazdım bir mektup ve dedim ki:

Hemdaşımsın, sırdaşımsın, canımsın. 

Güneşimsin, yıldızımsın, ayımsın…

Görmeyeli daha bir uzamış sanki minareleri çarşıdaki caminin.

Sokaklar hercümerç, sokaklar cam kırıkları…

Hiç mi temizlemiyorlar yahu şu kaldırımları!

Esnaf lokantasının kokuları ve korna sesleriyle doldurup kendimi

Tutuyorum ele ele yürüdüğümüz evin yolunu.

Konu konuyu açıyor yolda, tutturuyorum bir yalnızlık sohbeti.

Baya kafa dengi adamın be, iyi anlaşıyoruz kendimle.

Elim paltomun cebinde, avcumda ufalanmış kuru bir çiçek.

Renk renk lambaların altından ve yavru kuşların sesinden geçip

Varıyorum eve, parmaklarım deli deli.

Baktım olmuyor, mırıldandım bir türkü ve dedim ki:

Sen sensizlik deryasında kıyımsın. 

Güneşimsin, yıldızımsın, ayımsın…

İçimde hiçliğe koşan teker izleri.

Gizliyorum anamdan kalma nakışları.

Süt renkli, tozlu bir kitaba uzanıyor elim.

Şiir okumalıyım ve yenmeliyim seni, belli…

Ne çabuk gelmiş hafta sonu ama neyse

Şimdi oturup enikonu bunu mu tartışayım “ben”imle.

G/ezerek aşındırmaya çalışıyorum zamanın bastonunu ya

Bakma!

Ama ben baktım olmuyor, koydum teybe bir kaset ve dedi ki:

Ey dilruba sen mısram ve sazımsın. 

Güneşimsin, yıldızımsın, ayımsın…

Uyuyup uyanmalar ve gümüş rengi gözlüğüm…

Sanki evvelden beri ne sağ ne ölüyüm.

Kapının altından itilmiş fişler ve faturalar.

Aman ha devir fahiş işler devri.

Ne zaman yağacak acaba karlar?

Nasıl ısınacağım bir nebze olsun, sarılmalık sen olmadan?

Başım kel de fikirlerim hep böyle işte; kördüğüm!

Canıma yetti şu sızlanışlar

ben rahat rahat iki lokma ekmek yiyemeyecek miyim!?

Ben mi yıkayacağım ölsem dahi ölümü!..

Gittin ya farkında değilsindir şimdi.

Sen bağrımda eskisinden de güzel

ben bu yolda eskisinden de hüzünlü…

Baktım olacak gibi değil, okudum bildiğim tüm duaları

Ve en son sinip de köşeme dedim ki;

 Belli ki hem cinnet hem dermanımsın. 

Güneşimsin, yıldızımsın, ayımsın…

MUHAMMET BARAN ASLAN (Baranî)