ÖZLEMEK AMA NEYİ

Özlem ile ölüm; İki karındaş hece

Hayat bir bahr-i sefid, hayat çöl ve bir çile!

Elbet sızılarımız çıkar birgün ayyuka.

İntizam üzre atmaz her kalp böyle bir gece.

Bu gece biraz daha özledim öz mazimi

Topraklarım eksildi sanki kemiklerimden!

Visal denen muamma hak yolunda hafi mi?

Söyleyin o firakı sorayım nerde, kimden?

Yıkılır sabır adlı kehkeşanlar gün güne.

Çün ata yurdu gönlün, ırak, kutlu ve köhne.

Bir eşkıya sadası dolanırken semada

Sarsılır her hücresi gönlümün bu depremde!

Bilmem hangi hissiyat dokunur bana bu dem.

Bilmem ki havsalama yapışan efkar nedir?

Tarafeynin beyninde ezilir aciz cüssem.

Ya Bürhan bilebilsem vuslat ne ülkededir...

Ol vuslat ki uğrunda nice yiğit kanından

Hatta her lokmasından, şerefinden, canından

Vazgeçer çün bu hasret zul gelir cümle ruha.

Bahtiyar olur idim olsa dahi bir lahza

Uyanabilsem bir an şu özlem uykusundan!..

Muhammet Baran ASLAN (Baranî)

(https://www.xn--iirsitesi-z2b.com/muhammet-baran-aslan-ozlemek-ama-neyi-Siiri-13644.html)