BİR AFETİN KAFA KAĞIDI (6 Şubat Depremine Dair...)

Süzülüp yıllar yılı sayısız derd û kederden
Kaçsam da sürüklendim bu büyük feryada.
Ya Rab bu imtihan ki evlâd û ıy'alden,
Ayrı düşürdü bizi dünya namlı rüyada.

Göğsümüzdeki yangın cehennem yangını mı?
Gözümüzdeki korku erişmez mi semana?
Titriyor öfkesinden sanki yerler, gökler!..
Yuvalar yerle yeksan, ciğerler parça parça...
 
Ceddimin gönlü buruk, şeyhimin kabri metruk!
Harpten başka dem de vatan yıkanırmış kanla!
Şehrime şehadet mührü vurulmuş ki ezelden,
Kahraman, Gazi, Şanlı demişler bu sahraya.
 
Zahir gök kubbe yıkıldı, yıldızlar yere düştü!
Camiler hanemiz oldu, mektepler birer sofra...
Hangi ağıt anlatır ahvali şimdi heyhat!
Bu afet başka afet, içimiz şerha şerha...
 
Ruhumuz etimizden ayrılırken gün gün
Avuçlar aynı göğe, dualar başka başka...
Sabret ey halkım sabret ne acılar tattın sen.
Dünya bir nefeslik yer kalsak da başka asra.
 
Rahman ve Rahim olan senden sana kaçtık.
Lütfuna şükretmedik; tövbeler her günaha.
Bugün bize ağlamak sana af günü deyu;
Esirge, bağışla bizi; düşürme inkîsara...
 

Muhammet Baran ASLAN (Baranî)
(https://www.hursozgazetesi.com/deprem-magdurundan-siir)